Juni is de feestmaand van Cusco, met als belangrijkste datum 24 juni, de dag waarop in de Incatijd het grootste nationale feest gehouden werd. De zon staat dan het verst weg en de Incakoning, zijn vrouw, de tempelmaagden en de priesters voerden verschillende ceremonieën uit om de Zonnegod (Inti Raymi) te eren en gunstig te stemmen zodat hij weer dichterbij komt. Deze ceremonieën worden elk jaar gevierd op verschillende plekken in de stad, hier komen veel toeristen op af wat zeker dit jaar welkome inkomsten betekenen. Ik heb dit feest al meerdere keren gezien dus hier deze keer geen foto van, maar als je het opzoekt met de naam 'Inti Raymi' in Cusco, vindt je veel foto's.
In deze maand zijn er ook veel 'desfiles', een soort defilé, van scholen, bedrijven en overheidsinstanties. Ze oefenen weken van te voren en dansen verschillende soorten traditionele dansen uit verschillende streken, gekleed in mooie traditionele kleding, om het grote plein. Dit heb ik al vaak gezien, maar een vriendin noemde echter het 'desfile de Bellas Artes' de optocht van de universiteit van Schone Kunsten, dat de moeite waard is om te bekijken. Dat was op 19 juni. Ik werd nieuwsgierig en we hebben samen op het grote plein afgesproken, waar de optocht langs zou komen. Het was even zoeken naar een goede plek maar de boventse trappen van de kleinere kerk aan het plein waren nog niet bezet en boden een goed uitzicht. De studenten van de universiteit van de Schone Kunsten hadden er zin in. Ze hadden goed hun best gedaan, na twee jaren in pandemie zonder desfile zag het er erg mooi uit. Ze hadden verschillende allegoriën bedacht en in groepen aan hun kunstwerken gewerkt. Veel stukken waren politiek-kritisch en ludiek:
Deze eerste foto ging over de pandemie. Het is een ziekenwagen in het midden. Ons zorgstelsel voor werkenden heet EsSalud (Dát is gezondheid) en deze naam hadden de studenten veranderd in SinSalud (zonder gezondheid) omdat het zorgstelsel niet ingesteld was op deze grote pandemie. Ook staat er MataSano op (doodt de gezonde mensen) omdat het naar het ziekenhuis gaan je situatie vaak verergerde. Als je goed kijkt hangt er een persoon levenloos uit het raam. Voorop loopt iemand met een spuit, het vaccin. En achter de wagen lopen ratten, deze staan symbool voor mensen die corrupt zijn, in de pandemie waren er meerdere instanties die profijt hebben genomen van de situatie en bijvoorbeeld zuurstofflessen tegen torenhoge prijzen verkochten waardoor velen leningen aangegaan zijn of bezit verkocht hebben.
Hier zie je op de achtergrond de vlag van Perú en de vlag van Cusco, met regenboogkleuren, voor de feestmaand van Cusco. Op de voorgrond komt de huidige president voorbij. Hij is geketend, voor hem (niet op de foto) lopen mensen met borden met bijna gelijke namen van grote (inter-) nationale bedrijven zoals Nesló, Repsal, (op deze manier kunnen ze niet aangesproken worden op de namen ;-)) De president probeert deze bedrijven aan te pakken, op bijvoorbeeld en het niet betalen van belasting, hun monopoliepositie ontkrachten, maar de ketenen staan symbool voor de onmacht, deze bedrijven hebben een grote lobby binnen de politiek.
Naast de president zie je een blauw-wit blik, van het merk Gloria, die propagandeert goede melk te verkopen waar je kind gezond mee opgroeit. Een paar jaar geleden besloot dit nationale bedrijf zijn melk te verkopen aan Panama. Panama heeft een strenge controle op hun produkten en er kwam uit dat de melk zo veel was aangelengd dat het omschreven werd als een drankje met smaak- en kleurstoffen dat doorging voor melk. Dit was naast een plaatsvervangen schaamte ook een schok voor het land, vele jaren drinken we deze 'melk', er van uitgaande dat dit een goed produkt is.
Dit beeld staat symbool voor Perú, het heeft de vorm van het land. Door de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, de pandemie, de inflatie, de gasprijs die omhoog gaat en in Cusco het toerisme dat in de pandemie uitbleef en nu langzaam op gang komt, dit is voor 80% van de inkomsten verantwoordelijk in de regio.
Het land ligt, symbolisch, aan het infuus. Van achter en van voren wordt het opgegeten door de ratten, de corruptie. Er wordt ook over ons heen gelopen, de vieze voetafdrukken. Ik denk dat veel landen zich voor een gedeelte in deze situatie kunnen verplaatsen, deze periode is erg onzeker.
De allegorie heette 'El pegasus llama', een soort combinatie van de pegasus en de lama. De vleugels bewogen en naast dat het groot was, had het een lieve blik. Het werd elke kant op gedraaid en kwam heel dichtbij. De lama is in de Andes een belangrijk dier, als lastdier, maar ook voor het vlees. Het is een soort ontroerend goed, het is het bezit van de familie. Wat ze met de kruizing met de pegasus uit wilden drukken heb ik niet begrepen, elke bijdrage is welkom!
De allegorie heette: Sicretismo cultural. Dit duidt op een culturele kruizing, vermenging. Links is de berg waarop Machu Picchu gebouwd is, rechts is de kathedraal van de stad, symbool voor de Spaanse koloniale invloed. In het gezicht is het linkeraanzicht de Incakoning, waar rechts de lijdende Christus uitgebeeld wordt. Aan de achterkant is het gezicht voor de helft een blanke gesluierde vrouw uit de koloniale tijd waarbij de andere helft een indianengezicht heeft.
Dit was een indruk van de optocht, wat in totaal 20 allegoriën uitbeeldde. Waarvan ik geen foto heb is een groep die de nationale voetbalploeg heeft uitgebeeld, Perú heeft hard gevochten om in de selectie te komen die naar het WK van Qatar mag gaan. In 2018 was het ons voor het eerst na 36 jaar gelukt en kon Perú zijn geluk niet op. Deze keer was de hoop hooggespannen. Uiteindelijk moest de ploeg een extra wedstrijd spelen, tegen Nieuw-Zeeland. De president heeft de maandag van de wedstrijd, die om 1 uur 's middags was, tot nationale vrije dag uitgeroepen. Voor 1-en liep ik in mijn t-shirt (de koorst slaat dan ook bij mij toe) door de stad en er was een uitgelatenheid, grote groepen in het nationale t-shirt snelden naar de plek toe waar ze de wedstrijd gingen kijken. Het was een mooie sfeer, vol verwachting. Ik keek het bij vrienden die een grote groep bij elkaar had. Degenen die mij meegemaakt hebben bij een belangrijke wedstrijd van Nederland, weten dat ik fanatiek ben. Jammer genoeg hebben we deze wedstrijd niet gewonnen, maar er hard voor gevochten. Er zijn hele theorieën op losgelaten waarom het Perú niet gelukt is, het lag niet aan het knokken van de ploeg. De coach Gareca benoemde het gemis van voetbalopleidingen in het land, van belangrijke voetbalclubs. Daar heeft hij wel een punt, veel andere Zuid-Amerikaanse landen hebben dit wel. Ik denk dat je zo wel een indruk hebt van het gepassioneerde emotionele volk in het land.