In groep 5 van juf Carmen Rosa komt het thema ter sprake of iemand met veel geld en mooie kleren voorrang heeft op iemand die niet veel geld heeft.
We spelen het uit: Sylvia is de rijke dame, Andrea haar overgrootmoeder die uit de bergen komt, stoffig van het lopen, met sandalen en een wijde rok, met vlechten en een hoed tegen de zon. Juf Carmen is de bankmedewerkster.
Andrea komt de bank binnen en weet eigenlijk niet goed waar ze geholpen kan worden. Sylvia komt in haar mooie kleren binnen, loopt haar zo voorbij en roept tegen Carmen dat ze heel erge haast heeft en onmiddellijk geholpen moet worden. Carmen vertelt rustig dat Andrea eerst is. Sylvia draait zich om, bekijkt Andrea van top tot teen en benoemt, “Zij heeft vast alle tijd van de wereld!” Ondertussen worden de kinderen in de klas onrustig want ze willen zich ermee bemoeien. “De overgrootmoeder heeft voorrang!”, roepen er een paar.
We stoppen het spel en de kinderen mogen nu een positie innemen in het midden van de kring. Wie heeft er voorrang? Ze gaan aan de ene kant van de lijn staan voor Sylvia en aan de andere kant voor Andrea. De grote meerderheid staat aan de kant van Andrea. Twee kinderen staan in het midden en één jongen durft alleen te staan aan de kant van Sylvia. Als hij de mening van de andere kinderen hoort durft hij zijn eigen mening niet meer te zeggen. En dat is ook lastig. Waarschijnlijk is het wat hij gezien heeft in zijn omgeving. Deze mensen krijgen vaak een voorkeursbehandeling. De juf benoemt nog, en wat als ze beiden tegelijk waren binnengekomen, wie geef je dan voorrang? De conclusie is: de oudere vrouw, want zij heeft voorrang omdat ze ouder is. Eén jongen sluit het thema mooi af met: “De overgrootmoeder heeft stof van het lopen, zwetend van het harde werken op het land. En de rijke vrouw komt lekker met de auto. De overgrootmoeder heeft voorrang!” Als iedereen zo eens dacht…
Kommentare